CZY WARTO?

Ponieważ minęło już wystarczająco dużo czasu od kiedy zmieniłam w sposób radykalny mój sposób żywienia, potrzeba mi jakiegoś małego podsumowania. Czy było warto podejmować tę walkę? Czy profity przewyższają trud samodzielnego gotowania od podstaw i opierania się pokusom?

DLACZEGO DIETA

Musiał niestety być do tego bodziec, zdrowotny. I to nie byle jaki, na tyle mocny, żeby środki były radykalne, żadnych półśrodków. Nikomu podobnych bodźców nie życzę. Ale widać tak musiało być. Żałuję tylko że tak późno, gdybym wcześniej wiedziała jaki będzie mieć to wpływ na moje zdrowie, gdybym spróbowała, podobne bodźce nie byłyby mi w ogóle potrzebne. 

Więc najpierw był impuls, z wielkim trudem ale dużą motywacją przestałam jeść byle co i zaczęłam sobie gotować, a potem mi się to po prostu spodobało. To jest fajna zabawa, nawet jeśli czasem trochę brakuje czasu.

NA CZYM SIĘ OPARŁAM

• Po pierwsze odrzuciłam wszystkie mocno przetworzone produkty, te które składają się z wszystkiego tylko nie z tego co mają w nazwie. Bez glutaminianu sodu, spulchniaczy, przeciwutleniaczy - żadnych sztucznych ciastek, wędlin, serków, jogurtów, kupnych przetworów, białego cukru.

Potem przeczytałam mnóstwo książek, zrobiłam sobie testy na nietolerancje pokarmowe i zgodnie z nową wiedzą o jedzeniu i o sobie, mozolnie dostosowałam do niej swoje menu.

• Odrzuciłam pszenicę i żyto, w zasadzie wszystkie glutenowe zboża, ale też kukurydzę i ryż. Dotyczy to też miksów mąk bezglutenowych, zawierają spulchniacze i sporą ilość jakichś tajemniczych E. Tym samym pozbawiłam się możliwości kupowania chleba i ciastek w sklepie, ale też odkryłam że można bez nich żyć i to nawet całkiem przyjemnie. Teraz zaczyna się powoli mówić o tym, że gluten jest niezdrowy, pszenica szkodliwa, że zboża zakwaszają organizm, sporo ludzi odkrywa swoje w tym temacie nietolerancje. Pozostałe zboża staram się ograniczać, nie są podstawą mojego jedzenia, tylko dodatkiem.
• Odrzuciłam jajka, mój organizm ich nie toleruje w znacznym stopniu. To pokrywa się zresztą z najczęściej występującymi alergiami. Mogłabym pewnie jeść przepiórcze i czasem to robię, ale raczej od święta, są małe i upierdliwe w obróbce.
• W dużej części nie jem nabiału - żadnych żółtych ani białych serów, jogurtów. Mleka i masła (częściej ghee) używam tylko sporadycznie do wypieków, czasem jem sery owcze albo kozie. Bardzo rzadko kupuję sery pleśniowe do których mam słabość, chociaż nie powinnam. Według niejednej teorii dietetycznej krowie mleko wcale nie jest dla nas tak dobre, dlaczego tyle małych dzieci po prostu go nie toleruje?
• Nie jem wieprzowiny ani kurczaków - to moje nietolerancje, ale też pokrywają się częściowo z dietetyczną wiedzą - wieprzowina to tłuste i niezdrowe mięso. Zresztą mięso jadam bardzo rzadko. Częściej ryby ale nie te hodowlane - raczej łosoś lub dorsz.
• Jem w bardzo dużych ilościach warzywa i owoce, to jest moja podstawa. Tylko z wyjątkiem psiankowatych - pomidora, papryki i ziemniaków, na które bardzo konsekwentnie wyszły mi nietolerancje.
• Używam również sporo olejów ale tylko nierafinowanych, jem wszystkie orzechy poza ziemnymi, które zresztą orzechami nie są.
• Nie używam białego cukru, tylko trzcinowy, miód, syrop z agawy, ksylitol. Ale w ogóle staram się z cukrem nie przesadzać.

Ta dieta układa się dla mnie w pewną logiczną całość. Moje nietolerancje pokarmowe nie są przypadkowe - to nie jest słabość mojego organizmu, to jego zdrowy rozsądek, który bardzo konsekwentnie mówi, że nie chce mieć do czynienia z żadnymi najbardziej popularnymi produktami wysokoprzemysłowego rolnictwa.

A co z faktem, że w jadłospisie naszego świata właśnie te produkty występują głównie? 

No własnie to jest przewrotność naszej cywilizacji i stąd pewnie wiele problemów z jakimi się borykamy.

JAKIE SĄ PROFITY

• w miesiąc po rozpoczęciu diety przestałam brać leki na żołądek i jelita - a miałam stwierdzony zespół jelita drażliwego. Do tej pory te leki nie są mi potrzebne, chociaż lekarz przepowiadał mi inną przyszłość.
• od roku przeziębiłam się tylko raz, trwało to dwa dni, bolało mnie trochę gardło, zero kataru i kaszlu. Wcześniej przeziębiałam się kilka razy w roku i trwało to tydzień lub dłużej - katar, ataki kaszlu, ból głowy, osłabienie.
• zapomniałam o bólu głowy, nie pamiętam gdzie mam ibuprom jeśli w ogóle go mam. Od dzieciństwa miewałam migreny, czasem nawet z aurą. Co najmniej raz w miesiącu bolała mnie głowa tak, że musiałam brać mocniejsze leki przeciwbólowe - pyralgin albo kilka ibupromów.
• ze zdumieniem odkryłam, że potrzeba mi mniej snu i budzę się wcześniej, przytomna i zazwyczaj w dobrym humorze.
• poprawiła mi się cera, przestały robić się wypryski, nie pojawiają się też afty w ustach, co wcześniej mi się zdarzało.
• nie było to w ogóle moim celem, nigdy nie miałam nadwagi, nigdy się nie odchudzałam, nie ograniczałam ilości jedzenia, ale po rozpoczęciu diety stopniowo schudłam około 8 kilogramów, po czym waga się zatrzymała i nie mam żadnych jej wahań (BMI 20 - czyli prawidłowa waga).
• znikła mi zrogowacona skóra na łokciach, którą miałam całe życie - teraz dopiero wiem, że jest to rogowacenie mieszkowe skóry i jest ono jednym z podstawowych objawów nietolerancji pszenicy
• poprawił się znacznie stan i wygląd moich zębów, praktycznie znikł osad i kamień uprzednio ciągle się tworzący pomimo regularnego usuwania, a przebarwienia zbladły.

To jest wyraźny dowód na to, że czasem warto zaryzykować i spróbować czegoś innego niż tony tabletek - od bólu głowy, na niestrawność, na przeziębienie, na odchudzanie, na florę jelitową. Nie zwracałam wcześniej uwagi na to jak dużo tabletek biorę, wydawało mi się że to normalne, że czasem człowieka coś boli bo tak już po prostu jest.

Myślę, że każdy może spróbować we własnym zakresie, niekoniecznie tak radykalną dietę, wystarczy na początek po prostu odwrócić proporcje tego co się je, żeby na własnej skórze doświadczyć różnicy.

I wtedy już raczej nie ma powrotu.

UPDATE:
Po kilku latach pilnego przestrzegania takiej diety, nie jestem już tak rygorystyczna. Zdarza mi się czasami  zjeść coś z powyższej listy i nie stanowi to dla mnie problemu, dopóki stanowi wyjątek od reguły. Staram się, żeby moje jedzenie odżywiało mnie, zamiast mi szkodzić. Nie jest to trudne, bo organizm się przestawił, nie pragnę słodkości i smakuje mi proste, zdrowe jedzenie.

Dominika