NIESPODZIEWANA RADOŚĆ

To ciasto zawdzięczam pewnej Czytelniczce, która prosiła o przepis zgodny z jej dietą i której niniejszym bardzo serdecznie za to życzenie dziękuję.
Jakkolwiek się starałam, pewnie nie do końca spełnię jej oczekiwania (użyłam trudniej dostępnej mąki z cieciorki i odrobiny soku z limonki - naprawdę nie umiałam znaleźć niczego innego do zakwaszenia ciasta, żeby wywołać reakcję z sodą).

Ale ja osobiście przez ten eksperyment zyskałam bardzo wiele. Ostatnio popadłam w rutynę i wszystkie swoje ciasta robiłam używając stale tych samych składników - mąki jaglanej, gryczanej, płatków owsianych i migdałów.

A gdzie się podziała tak ukochana przeze mnie różnorodność? 

A gdzie oczekiwanie z drżeniem przed drzwiczkami piekarnika na efekt końcowy? 

A gdzie radość z eksperymentów?

No i dzięki tej osobie to wszystko naraz odzyskałam, dostając jeszcze w prezencie jedno z najlepszych pod względem struktury ciast jakie zrobiłam. Nie kruszące się, nie zakalcowate, nie suche. Po prostu CIASTO IDEALNE, w dodatku mocno pachnące zmieloną kaszą quinoa.

Proście mnie dalej bez oporów o różne przepisy, stawiajcie przede mną najtrudniejsze zadania. Będę Wam za to wdzięczna, nawet jeśli efekty nie zawsze będą udane :)

CIASTO Z QUINOA I PORZECZKAMI
Składniki:
(standardowa keksówka)

• szklanka surowej kaszy jaglanej zmielonej w młynku do kawy
• pół szklanki surowej kaszy quinoa zmielonej w młynku do kawy
• pół szklanki mąki z cieciorki
• pół szklanki pestek dyni zmielonych w młynku do kawy
• szklanka czerwonych porzeczek, świeżych lub zamrożonych
• 2/3 szklanki cukru trzcinowego nierafinowanego
• 3 łyżki siemienia lnianego zmielonego w młynku do kawy
• szklanka wody
• pół szklanki oliwy
• szczypta soli
• łyżeczka sody
• łyżeczka soku z limonki - może wyjdzie bez tego dodatku, porzeczki są dość kwaśne

Kasze i pestki dyni zmieliłam jak zawsze partiami w młynku do kawy. Wszystkie suche produkty wymieszałam razem. Zmielone siemię lniane zalałam szklanką wody i poczekałam aż zrobi się żel. Suche produkty połączyłam z mokrą masą siemienia, oliwą i sokiem z limonki, i wymieszałam do połączenia składników. Na koniec dodałam porzeczki (w moim przypadku zamrożone) i ostrożnie wymieszałam. Masę przełożyłam do formy wyłożonej papierem do pieczenia, włożyłam do piekarnika rozgrzanego do 180 stopni i piekłam 40 minut + 20 minut z termoobiegiem. Długo, ale mój piekarnik piecze wolno, u Was może to być w sumie około 40 minut, najlepiej sprawdzać suchym patyczkiem. Po wyjęciu z piekarnika poczekać z wyjęciem z formy do pełnego wystudzenia, chociaż to ciasto było wyjątkowo zwarte jak na bezglutenowe i bezjajeczne.

Kasza quinoa, wyraźnie wyczuwalna w tym cieście ma dla mnie posmak lekko orzechowy, bardziej może sprzyjający słodkim, korzennym, cięższym smakom niż piekielnie kwaśne działkowe porzeczki. Następnym razem wyobrażam sobie to ciasto ze słodką gruszką, może z melasą zamiast trzcinowego cukru. Eksperyment będzie trwał dalej.

Dominika