DŻEM Z CZARNEGO BZU

Ostatnio praktykujemy pewnego rodzaju minimalizm, wyspecjalizowaliśmy się w zdobywaniu jesiennych darów natury za darmo, przeważnie w lesie albo z cudzych upraw działkowych. Freeganizm to jeszcze raczej nie jest, ale jesteśmy na dobrej drodze. Na razie mamy w ten sposób trochę przetworów na zimę, kilka grzybowych weekendowych obiadów także za nami. A trzeba dodać, że te nasze przetwory są nader ekskluzywne, wcale nie jakaś tandeta. Na pierwszy ogień przedstawiam dżem z czarnego bzu - najlepszy dżem jaki kiedykolwiek jadłam, w zamrażarce czeka jeszcze kalina, a w wiaderku działkowe jabłka, śliwki i pigwa. Spodobał nam się taki sposób zdobywania jedzenia, w naszych freegańskich planach mamy jeszcze jarzębinę i wyżebranie działkowego topinambura od przyjaciół.

Składniki:

• 1,2 kg owoców czarnego bzu uzbieranych w lesie - waga po oddzieleniu od gałązek
• 3 jabłka - u nas potwornie kwaśne działkowe bio-papierówki
• 400 g cukru trzcinowego

Po przyniesieniu do domu pracowicie obraliśmy owoce z gałązek. Umyte owoce zasypaliśmy cukrem na noc. Nie jest to konieczne, po prostu było już nieco za późno żeby zaczynać smażenie. Na drugi dzień rano dodaliśmy obrane i pokrojone w kostkę jabłka i zagotowaliśmy. Na małym ogniu gotowaliśmy zawartość garnka około 3 godzin, aż dżem osiągnął pożądaną konsystencję. Nie przecieraliśmy go, pestki uważamy za atrakcję tego produktu (jeśli komuś przeszkadzają pesteczki można przetrzeć przez sito). Zapakowaliśmy w gorące wyparzone słoiczki i zapasteryzowaliśmy w piekarniku w temperaturze 120 stopni - 20 minut.

To okazuje się najlepszy dżem EVER jaki jadłam. Ekskluzywny, o pięknym ciemnym, prawie czarnym kolorze, fantastycznym i niepowtarzalnym smaku, a pesteczki w dżemie obłędne.

Dominika